c.d. dzień 4 i 5

Poprzedni dzień spędziliśmy na spacerze po Cortinie D’Ampezzo, zjedzeniu pizzy (tym razem była bardzo dobra – restauracja Cinque Tori) i dojeździe do Arco (180 km).

Arco, to miejscowość turystyczna, położona na południe od Trydentu, nieopodal jeziora Garda. W rejonie Arco i jeziora Garda, znajduje się grubo ponad tysiąc dróg wspinaczkowych oraz niezliczona ilość ferrat. Można tutaj znaleźć ruiny starego zamku, Kolegiatę Wniebowzięcia NMP, położoną przy centralnym placu miejscowości czy też kościół Santa Maria delle Grazie (to takie główne „atrakcje” miasteczka). Najlepszym okresem do odwiedzenia Arco jest albo wczesna wiosna, albo jesień. W lecie, jest tutaj bardzo gorąco i w związku z tym nie jest się w stanie w 100% wykorzystać przygotowanych „atrakcji wspinaczkowych i via ferratowych”.

Do Arco dojechaliśmy bardzo późnym popołudniem. Rozbiliśmy namioty na kempingu i pojechaliśmy zobaczyć zachwalane przez wszystkich jezioro. Udało nam się nawet w nim zanurzyć, choć muszę przyznać, że z trudnością weszłam do wody 🙂 W sumie była to idealna ochłoda w ten upalny dzień.

Po powrocie, postanowiliśmy jeszcze wyjść na mały spacerek i sprawdzić ogródek wspinaczkowy. Mieliśmy do niego bardzo blisko – jakieś 10 minut pieszo. A tam….”do wyboru, do koloru”. W związku z tym, zaraz z samego rana postanowiliśmy tam zawitać .

Noc była dość ciężka z uwagi na ekstremalną temperaturę: z 6 stopni poprzedniej nocy do prawie 30! Pomimo tego, zebraliśmy się o 7 i powoli udali do ogródka wspinaczkowego. Postanowiliśmy spróbować drogi wielowyciągowej. Łączyła się ona z końcówką ferraty. Wydawała się idealna. Niestety, z powodu upału nie dało się kontynuować wspinu i zmuszeni byliśmy zachować się racjonalnie i zjechać ze stanowiska. Troszkę zniechęceni, wybraliśmy się na basen, gdyż nie dało się znieść upału.

Dopiero wieczorem spakowaliśmy plecaki i poszliśmy ponownie do ogródka, ale tym razem na ferratę Sentiero del Colodri B/C.

Ferrata jest łatwa i przyjemna, a poza wyślizganymi skałami (często odwiedzana) nie sprawia absolutnie żadnych trudności. Pomimo późnej godziny (było przed 20), spotkaliśmy na niej dużo osób z małymi dziećmi.

Istnieją dwa warianty zejściowe: powrót ferratą oraz podejście pod szczyt i zejście do centrum miasta drugą stroną. Z uwagi na trudności ferraty, postanowiliśmy wybrać pierwszą opcję. Zajęło nam to około 25 minut.